ZATERDAG 20 APRIL: JAZZCONCERT BART WIRTZ KWARTET, aanvang 21.00 uur, entree €12,-/9,-.
Winnaar Edison Jazzism Publieksprijs 2012.
Recensie:
Publiek valt voor de muzikale charmes van Bart Wirtz Kwartet
Prince in dna altsaxofonist
Wie naar het Bart Wirtz Kwartet luistert, vergeet op slag de schaduwzijden van de jazz, want jazz kan zo gepolijst, zo cerebraal, zo bezadigd zijn, maar bij Bart Wirtz is enkel de “sunny side of the street” in beeld. Het Bart Wirtz Kwartet speelde op 20 april bij Artishock alleen maar eigen werk van de met een Edison bekroonde cd “iDreamer” en van de eerste cd Prologue. Dat Wirtz niet met zijn Amerikaanse bandleden van “iDreamer”, onder wie de virtuoze trompettist Nicholas Payton, kwam aanzetten was geenszins een nadeel want de Nederlandse begeleiders waren vastbesloten om niets onder te doen voor hun Amerikaanse collega’s. Het niveau was dan ook ongekend hoog en Cees Schrama, die de band aankondigde, kon niet worden verweten dat zijn traditionele superlatieven tekortschoten.
Wirtz heeft op zijn altsax een uitbundige, zangerige toon en is een enorme aanjager van de onweerstaanbare groove. Het lijkt wel alsof de muziek van Prince een onvervreemdbaar onderdeel van zijn muzikaal genetisch materiaal is geworden, want in veel composities zijn elementen van funk, gospel en blues terug te horen.
De band opende met “Trianon” van de bekroonde cd en gooide daarmee meteen alle schroom van zich af met stevige, hoekige swing. “Dunja Dance” van dezelfde cd, het tweede nummer van de avond, is een prachtige, ingetogen ballad. Ook de compositie “J. Minus No” van de eerste cd maakte indruk. Niemand kon zijn voet stil houden. Heel veel nummers nodigen uit tot 
dansen. Veel muziek dus die zwart klinkt en niet zou misstaan op de zwarte lijst, de canon van de zwarte muziek. Het laatste nummer voor de pauze “Honque, Honque” van de eerste cd bracht bebop à la Parker en pianist Jasper Soffers trok de aandacht 
met stridepiano die deed denken aan het spel van Roland Hanna, de pianist van Charles Mingus. Toen al was het publiek massaal gevallen voor de muzikale charmes van het Bart Wirtz Kwartet. Ook Jeroen Vierdag op contrabas en Joost van Schaik op drums staken in grootse vorm. Dit ging een concert worden waarbij (bijna) alles klopte. Hoewel het slotnummer “Camels”geen onuitwisbare indruk achterliet, viel er ook na de pauze erg veel te genieten bijvoorbeeld in het nummer “Democrater” en in de blues die als toegift werd gespeeld. Wat een fantastisch concert was dit! Het beste van het beste! Internationale allure. Krachtige, gespierde swing die met grote overtuigingskracht wordt gespeeld en die af en toe wordt afgewisseld met een dromerige ballad. Een band die het publiek bedwelmt en betovert. Hier willen wij meer, veel meer van!
Michiel van Ree
Saxofonist met een flexibele, veelzijdige en toegankelijke stijl.
Blazer van internationale allure in Artishock
Bart Wirtz Kwartet maakt nieuwsgierig
(fotograaf: Frank de Graaf).
Zou het jaar 2012 het jaar van de doorbraak van altsaxofonist Bart Wirtz zijn? We kenden deze
pappenheimer al langer van het Artvark Saxophone Quartet en van Monsieur Dubois, een band die
een heerlijke mix van funk, souljazz, dance en Afrikaanse grooves ten gehore brengt. Wie het nummer “Pulpo” van Monsieur Dubois hoort, is meteen om. Nooit hoorde je een swingender potpourri van funk, soul en dance waar wijlen James Brown ongetwijfeld zijn zwarte zegen aan zou hebben gegeven. Zijn Artvark saxophone Quartet nam onder andere een cd op met de klassieke sopraan Clarron Mc Faddon. Ook dat was een succes. Wirtz timmert dus al een tijdje aan de weg, maar in 2012 kwam zijn cd “iDreamer” uit die de carrière van de altsaxofonist in een stroomversnelling heeft gebracht. Wirtz schreef alle omposities en wist zich tot verbazing van velen te omringen met het puikje van de Amerikaanse jazzmuziek. Wat te denken van trompettist Nicholas Payton die zomaar meespeelt met Wirtz! De cd werd opgenomen in New York en liet zo’n diepe indruk achter dat Wirtz de Edison Jazzism Publieksprijs 2012 won waarmee hij grote namen als Wouter Hamel en Candy Dulfer het nakijken gaf. Goed gedaan van die Bart Wirtz dus!
In een documentaire gewijd aan deze blazer komen we aan de weet dat hij een zeer brede muzikale belangstelling heeft. Cannonball Adderley behoort tot de favorieten van Wirtz, maar ook Prince, Radiohead en Yusef Lateef met zijn spirituele muziek zijn belangrijke inspiratiebronnen. Wirtz heeft een volle, vette sound en vindt het creëren van een eigen stem belangrijk en wil luisteraars raken met zijn muziek. Waarom heet zijn succes-cd “iDreamer”? De blazer vindt zichzelf een dromer maar de titel is evenzeer een knipoog naar “The American Dream”. Natuurlijk komt Wirtz niet naar Artishock met zijn Amerikaanse maten, maar bassist Jeroen Vierdag, die we kennen van de Ploctones van Anton Goudsmit en drummer Joost van Schaik hebben landelijke bekendheid. Of het een droomconcert gaat worden? Wie zal het zeggen. Muziekliefhebbers zijn nieuwsgierig genoeg om een gokje te wagen. Bart Wirtz verdient in ieder geval een bomvolle zaal op 20 april.
'Hoe rijk de Nederlandse jazzscene ook is, bakermat Amerika blijft toch altijd lokken. Zo ook voor saxofonist Bart Wirtz.
Wirtz schreef vier gerenommeerde Amerikaanse collega’s aan en nam met hen in een New Yorkse studio de cd iDREAMER op. Wirtz bracht tien eigen composities mee. Ideaal materiaal voor de musici om voluit te spetteren. Met name toptrompettist Nicolas Payton maakt daar gebruik van. Wirtz zelf blijft te midden van al dat solistisch geweld moeiteloos overeind. Idreamer is een flinke stap vooruit vergeleken met Wirtz’ toch ook al niet kinderachtige debuut Prologue. Zijn energie, eigenheid en humor zijn gebleven en alleen beter uitgekristalliseerd' .
Mischa Andriessen, De Telegraaf.
Bezetting: Bart Wirtz - altsax; Jasper Soffers - piano; Jeroen Vierdag - bas; Joost van Schaik - drums.
