Jazz

Zaterdag 19 november: Jazzconcert Braskiri, aanvang 21.00 uur, entree € 12,-/9,-.

 

1612BraskiriAshock

 

1612BraskiriBert

 

1612BraskiriDirk

1612BraskiriWim

 

 

 

 

 

 

 

1612BraskiriSteffen

 

Recensie:

Brassband in broekzakformaat speelt lichtvoetige en zwierige muziek

Het publiek was bepaald niet in groten getale afgekomen op het concert van Braskiri op 19 november in Artishock en dat was onterecht want de band was in meerdere opzichten bijzonder. De klankkleuren van de diverse instrumenten mengden prachtig op het muzikale palet als ging het om impressionistische pasteltinten. De klanken van de flügelhorn en de tuba (het grootste exemplaar blaaspoep dat je maar kunt bedenken!) vloeiden prachtig in elkaar over en dat gold evenzeer voor de klanken van de piano en de tuba. Pianist Dirk Balthaus, trompettist Bert Lochs en de Noorse tubavirtuoos Steffen Granly vormden zo een stemmige drie-eenheid die lichtvoetig maar ook opzwepend swingend werd bijgestaan door drummer Wim Kegel. Een brassband in broekzakformaat die jazz speelde die veel weg had van filmmuziek. En die muziek was bepaald fijnzinnig. De muziek klonk fris, opgewekt maar ook weemoedig, lyrisch maar ook uitbundig en turbulent en opvallend lichtvoetig en zwierig. De ene keer werd er minimalistisch gemusiceerd en dan weer werd er pathetisch uitgepakt. Alle composities waren van eigen makelij en de meeste kwamen van de in 2015 verschenen cd “Killing the Mozzarella”. Ook werden er stukken gespeeld die bedoeld zijn voor een cd die in 2017 moet uitkomen. Het allermooiste stuk was het derde nummer van de set voor de pauze, “Capriccioso”. Sfeervol, elegant, bescheiden en muzikaal. Zo willen we het horen! Ook de stukken “Lament for B” naar aanleiding van de aanslag op luchthaven Zaventem en metrostation Maalbeek in maart in Brussel, en de toegift “Garden of glass” waren zeer de moeite waard. Jammer dat een wel erg kleine schare van uitverkorenen van deze muziek mocht genieten als een onwenselijke elite.

Michiel van Ree

 

 

 

 

 

De band Braskiri is geboren in 2014 en klinkt als een jazzy brassband in broekzakformaat. Dat heeft vanzelfsprekend met de bezetting te maken want de tuba en de flügelhorn stammen duidelijk uit dezelfde muzikale familie. Die instrumenten harmoniëren geweldig en bezorgen de luisteraar het fanfaresentiment. Of de Noor Steffen Granley met zo’n tuba wegen bewandelt die basvirtuoos Jaco Pastorius met beide voeten trad is nog maar de vraag, maar het weldadig warme en licht potsierlijke geluid van de tuba maakt nieuwsgierig. Voeg nog drummer Wim Kegel en pianist Dirk Balthaus toe en je hebt een bijzonder kwartet. In 2015 kwam de cd “Killing the Mozzarella” uit, het debuut van Braskiri. Op 9 juli 2016 stond de band op North Sea Jazz. Het viertal zou een experimentele inslag combineren met een weinig prominente plek voor de traditie. Toch is de soms onstuimig swingende en dan weer licht meditatieve, melodieuze muziek geenszins te bestempelen als grensverleggend en ontoegankelijk. Luister naar de zacht zoemende baslijnen van de Noorse tubaspeler en raak onder de bekoring van de groove en de improvisaties van vier echte jazzcats.
De band verzorgt voorafgaand aan het concert een jazzworkshop. Daarin worden allerlei ideeën voor nieuwe nummers in de steigers gezet. De uitkomst daarvan zal te horen zijn op het concert. Wellicht dat de band één of twee van de mooiste stukken uit die jazzworkshop ten gehore brengt voorafgaand aan het eigen concert. Dat zijn natuurlijk composities die zich nog in een status nascendi bevinden. We zien met spanning uit naar een concert waarin ruim baan wordt gegeven aan het onvoorspelbare.
Bezetting: Bert Lochs - trompet,flügelhorn; Dirk Balthaus - piano; Steffen Granly - tuba en Wim Kegel - drums.

http://bertlochs.com/nl/cd/braskiri

 

FPK LOGO ZWART XS