Jazz

1610PhilippeLemmTrioR.v.E1610PhilippeLemmfotoR.v.Ewijk1610PhilippeLTrioAngelo1610PhilippeLTrioJeff

(foto's R.vanEwijk) 

 

Recensie:

Gedenkwaardig concert Philippe Lemm Trio
music for the millions getransformeerd tot kunst

Het Philippe Lemm Trio gaf een gedenkwaardig concert op zaterdag 15 oktober in Artishock. Het concert was het laatste optreden in het kader van een cd-releasetour. De band had heel wat exemplaren van de cd “New Amsterdam” kunnen slijten, maar helaas waren er geen cd’s meer voorradig. Dat is des te opmerkelijker tegen de achtergrond van het feit dat het trio meer dan eens put uit het repertoire dat eerder bestempeld kan worden als “music for the millions” dan als kunst met een grote K! Het concert opende met een vertolking van “Meeting across the River” (van Born to Run) van Bruce Springsteen die toch niet snel in het American Songbook zal opduiken. Onverschrokken gingen de muzikanten verder met “Scarborough Fair”, een Engelse traditional die we kennen van Simon and Garfunkel. Pardon? Waren wij bij het verkeerde concert beland? Helemaal niet dus want het trio van slag werker Philippe Lemm verstaat de kunst om kitsch te transformeren in kunst als geen ander. Bravo!!! We zagen en hoorden bevlogen muzikanten die met grote overgave en bezieling speelden. Er was werkelijk niets standaard aan dit concert en er viel heel veel uitzonderlijks te beleven. De composities waren strak gecomponeerd en boden toch veel ruimte om te improviseren. De muzikanten waren eerder teamspelers dan solisten met grote ego’s! Philippe Lemm en zijn Amerikaanse companen, pianist Angelo di Loreto en bassist Jeff Koch, grossierden in subtiliteiten en theatrale effecten. Het trio deinst niet terug voor een overdosisje pathos, de dynamische verschillen zijn groot en de overdrijving is een regelmatig terugkerend stijlmiddel. Dit konden de muzikanten zich allemaal permitteren zonder in diskrediet te raken. Op die manier creëren de muzikanten een geheel eigen geluid. Waren er dan helemaal geen jazzstandards te beluisteren? Toch wel! “Emily” (Bill Evans en Frank Sinatra hadden het op het repertoire), “Night and Day” en ESP (de compositie van Wayne Shorter op de roemruchte cd van Miles Davis) brachten de zaak weer in evenwicht. En dan word je getrakteerd op “Dust in the wind” van Kansas, ja heus, op “Let it be” van de Beatles en op “If I had a hammer”, een protestsong van folkzanger Pete Seeger. Alle stukken zette het trio fijnzinnig naar zijn hand. Je moet het maar durven en kunnen: clichés onschadelijk maken als muzikale landmijnen! Je moet het maar voor elkaar boksen: banale, drakerige muziek op waarde schatten en opwaarderen tot het niveau van artistiek verantwoorde composities. Dat is bepaald geen muzikale inflatie! Dat is knap werk. Als ware acteurs kropen de muzikanten in de huid van populaire artiesten zonder zichzelf en hun eigen muzikale missie te verloochenen. En als je dan ook nog eens een virtuoze pianist als Angelo di Loreto in je gelederen hebt, kan er eigenlijk niets meer mis gaan. Dit concert was een revelatie.
Michiel van Ree

 

 

 

Zaterdag 15 oktober: Jazzconcert Philippe Lemm Trio, aanvang 21.00 uur.

Van een slagwerker als Philippe Lemm gaan er niet dertien in een dozijn. Na het conservatorium behaalde hij in 2011 een master op de Manhattan School of Music in New York. Daar ontmoette hij de pianist en de contrabassist, Amerikanen allebei, die in zijn trio belandden: Angelo di Loreta en Jeff Koch. Lemm is de eerste drummer die daar een titel behaalde. Hij kreeg daar ongetwijfeld les van de grote meester John Riley. Lemm speelde onder andere bij de bands van saxofonist Susanne Alt en trompettist Saskia Laroo. Ook speelde hij in het Metropool Orkest met gitarist Peter Tiehuis.

Het Trio van Lemm bracht in 2016 een cd uit: “New Amsterdam”. De titel lijkt evenzeer naar Amsterdam als naar New York te verwijzen. Laten we hopen dat het peil van “New Amsterdam” heel hoog is, want nummers van die cd zullen ongetwijfeld ten gehore worden gebracht. Het trio van Lemm speelt standards en eigen werk. Die standards worden absoluut niet op een traditionele manier gespeeld. Het spelen van een standard is een zoektocht naar een nieuwe benadering, een ander concept, een verkenning van verleden en toekomst ineen. Wie verkennend wil musiceren, moet een open geest hebben. Lemm lijkt een liefhebber van de open geest. De muziek kan evenzeer heel turbulent als meditatief en fluisterstil zijn. Die dynamische verschillen maken de muziek spannend. Swingend en stemmig tegelijk! Het trio van Lemm heeft gevoel voor sfeer en voor stemmige muziek. Het trio zou een explosieve mix spelen van klassiek en rock. Wie het stuk “Dust in the wind” hoort, is meteen verkocht. Harmonieus en majestueus! Ook voor een klassieker uit de popmuziek haalt het trio zijn neus niet op. “Let it be” staat op het repertoire. Pianist Brad Mehldau vertolkte “She’s leaving home” van The Beatles en het Philippe Lemm Trio bewandelt ook die weg. Het trio heeft concerten in het Bimhuis, Tivoli Vredenburg, maar ook in Gent, Köln en New York. Gelukkig wordt Artishock niet overgeslagen! Laten we hopen dat de muziek van “New Amsterdam” voor een swingende zondvloed zorgt van uitzonderlijk hoog niveau. Nederlanders zijn toch waterlanders!

Link naar een artikel in de Gooi En Eemlander

Bezetting: Angelo Di Loreto - piano; Jeff Koch - bas; Philippe Lemm - drums.

FPK LOGO ZWART XS