“Het onzichtbare wordt zichtbaar, wat leegte leek, blijkt vol”

Door: Marian Reintjes

Elsje Hofman exposeert deze maand haar schilderijen maar ook foto’s die ze tijdens haar verre reizen maakte: 
Twintig jaar lang werkte ze parttime, waarnaast ze met keramiek bezig was, maar van de ene op de andere dag brak ze met alles. Ze voelde zich helemaal vastgelopen, het was meer tot sléur geworden dan dat ze er nog plezier uit haalde. Ze nam ontslag, wat een ingrijpend gebeuren was, pakte een stuk papier, een penseel en verf en begon te schilderen. Ze ontdekte dat dit het was wat ze wérkelijk wilde.

“Die passie voor tekenen en schilderen had ik eigenlijk al vanaf de kleuterschool, het was een ontdekking én een herontdekking. Ik leek wel een vulkaan waar nu alles uitstroomde. Hierin kon ik me uiten, wat me bij mijn keramisch bezig zijn toch minder lukte. Bij keramiek moet je van te voren weten wat je maakt, bij schilderen mag er meer komen wat er komt.
Vanaf het beëindigen van mijn werk begon alles nu mooi in elkaar te passen. Samen met mijn man vertrok ik voor een jaar naar Amerika, een mooie ‘break’ met alles, ik voelde me totaal bevrijd.“
Er volgde een verhuizing van Schiedam, waar ze in 1950 werd geboren, naar Soest. Daar is ze nu volop aan het werk in haar atelier dat een harmonische eenheid vormt met de tuin.

“Het is een drang in me om te schilderen, gewoon heerlijk om te doen. Ik moet er wel rustig voor zijn. Als ik voor mijn ezel ga staan, concentreer ik me voor ik ermee begin. Het is voor mij als een meditatie: ik schilder zonder vooropgezet doel en als je zo terugtreedt als bedenker, dan komen er vanuit het ‘onwaarneembare’, het ‘onzichtbare’ kleuren en bewegingen naar voren.
Je weet dan wat je moet doen of niet moet doen.
Ik heb een korte tijd schriftelijke lessen gevolgd, maar het beviel me niet om de opgegeven
opdrachten te maken en allerlei oefeningen te doen. Ik ben toch het liefst intuïtief bezig, ik hoef ook niet te begrijpen of te analyseren wat ik heb gemaakt, het is wat het is.
Aanvankelijk was ik figuratief bezig, maar vanaf 1988 ben ik vooral abstract gaan schilderen. Je moet denk ik ook niet aldoor in hetzelfde spoor blijven, maar steeds kom ik toch weer terug bij ‘het laten gebeuren’.
Kleur is voor mij ‘t meest belangrijk, ik heb hele periodes alleen maar turquoise, blauw en groen geschilderd, later alleen maar rood, bruin, oranje en rood bijvoorbeeld.”

Het zal niet verwonderen dat haar onderwerp bij het schilderen haar eigen innerlijke reis is, steeds weer naar binnen kerend en trachtend uit te drukken wat zich daar roert.
Ook bij haar foto’s vinden we verschillende religieuze rituelen en devotie als onderwerp en afbeeldingen van mensen die zich naar binnen hebben gekeerd.
Net als bij haar schilderijen vallen ook hier weer de intense kleuren op die alléén al een genoegen zijn om te zien. Een mooie combi rond haar zoektocht.

De feestelijke opening van deze expositie is op zaterdag 6 april om 20.00 uur in Artishock, Steenhoffstraat 46a in Soest.
Vanaf 20.30 zal de avond worden opgeluisterd met muziek van JazzClub: Akki Haak Band.
De expositie loopt t/m 24 april en is buiten de openingsavond te bezichtigen op woensdag- en vrijdagochtenden tussen 10.00 en 12.00 uur en op maandag en woensdagsavond van 19.15 tot 20.15 uur. 
Op afspraak is mogelijk in overleg met de huismeester: 06 255586354.
Iedereen is welkom, de toegang is gratis.

Zie ook: www.innerside.demon.nl