'Religieuze natuurfilosofie' en 'utopieën' in Salon van de wijsbegeerte

Op vrijdagavond 11 mei is in Artishock weer een Salon van de wijsbegeerte gehouden.

Theo Balder heeft een 'religieuze natuurfilosofie' ontwikkeld, waarmee hij de tot nu toe onbekende schakel tussen natuurwetenschap en religie beschrijft. Natuurfilosofie houdt zich bezig met bijvoorbeeld de vraag waarom water hard wordt bij nul graden. Maar het hoe en waarom van zo'n verschijnselen blijft onduidelijk. Balder stelt dat dit te verklaren moet zijn uit het bestaan van onstoffelijke machten. In de Salon vertelde hij over deze spirituele onstoffelijke wereld: een bron die boodschappen uitstuurt en gevoelig is voor invallende boodschappen. Een verrassende ontmoeting, want Balder is geen mysticus, maar een degelijke protestant, een werktuigbouwkundig ingenieur die zijn hele leven met volle overtuiging natuurwetenschappelijk werk gedaan.

Na de pauze behandelde Henk Kreeftmeijer de vraag of utopieën geen distopieën zijn, dus samenleving die het tegendeel worden van hun ideaal. Via Utopia van Thomas More en Atlantis van Francis Bacon kwam hij via Karl Marx uit bij Huxley en Orwell. Hij wierp beklemmende vragen op zoals: zijn we niet ongemerkt in de complete technocratische maatschappij terecht gekomen die Huxley in zijn The Brave New World portretteerde? Er volgde een levendige discussie over het verschil tussen idealen en utopieën, over macht en over de maakbaarheid van de samenleving.

De muzikale intermezzo's werden verzorgd door vier saxofonisten die het kwartet Saxement vormen, te weten Herman Joosten, Ron van Ewijk, Kees Buitenhuis en Nathalie Vrakking.

Theo Balder heeft de schakel tussen natuurwetenschap en religie ontdekt