Jazz

Zaterdag 15 februari, aanvang 21.00 uur, entree €12,-/9,-.

Recensie:

Minimalistische aanpak toptrio staat maximale zeggingskracht niet in de weg
Barnicle Bill Trio, top of the bill

1402BarnicleBillTrioHet trio van slagwerker en bandleider John Engels, de oude rot in het vak die nog met Chet Baker speelde, is niet zomaar een trio. Met basgitarist Mark Haanstra en altsaxofonist Miguel Martinez aan zijn zijde, zou je verwachten dat het gemis van een pianist of gitarist manifest zou worden, maar dat was geenszins het geval en dat is de verdienste van dit trio. John Engels speelde met verve de dubbelrol van slagwerker en dirigent en Mark Haanstra speelde met verve de dubbelrol van begeleider en “harmonisator”. De geest van Pastorius waarde rond in de fraaie baslijnen van Haanstra. En wie dan denkt dat Miguel Martinez de artistieke minderbroeder in het trio was, heeft het bij het verkeerde eind. Martinez wist op elegante en lichtvoetige wijze onzichtbare slangen te bezweren. Engels grossierde in ritmewisselingen en wist het borstelen en vegen tot kunst te verheffen. Haanstra produceerde zangerige lage tonen en verrukkelijke flageoletten. Het leidde al met al tot krachtige kamermuziek in een swingende jazzcontext.
1402MiguelMartinez1402JohnEngels1402MarkHaanstra
En het repertoire dan? Het trio richt zich graag op standards die nooit tot het standaardrepertoire zijn gaan behoren, zoals het schitterende “Little girl, I miss you” van Bunky Green, een nummer dat het verdient om ingelijfd te worden bij de crème de la crème van de jazzcomposities. En verder? Het nummer “Dr. Jekyll” van Jackie McLean, dat ook niet wijd en zijd bekend zal zijn. Bijzonder fraai was het nummer “Connections” van de Belgische trompettist Bert Joris waarin Haanstra zijn bas als een gitaar bespeelde met zijn lyrische, melodische en meditatieve stijl. Dat het Barnicle Bill Trio ook “Straight, no chaser” van Monk ten gehore bracht, paste niet bij de missie van het verheffen van versmade parels van de jazz, maar niemand nam daar verder aanstoot aan omdat deze “Monk” geweldig klonk.

Een klein maar fijn publiek van muzikale fijnproevers genoot van het concert in Artishock op 15 februari, misschien wel doordat de minimalistische aanpak van dit toptrio een maximale zeggingskracht nooit in de weg stond. Het publiek luisterde naar al die mooie muziek en hoorde dat het goed was. Barnicle Bill, top of the bill!
Michiel van Ree

       

“Barnicle Bill, The sailor, Foxtrot” staat er op een schellak plaat uit vervlogen tijden, om precies te zijn: 1930! De muzikanten die het nummer uitvoerden? Hoagy Carmichael and his Orchestra featuring: Bix Beiderbecke, Benny Goodman, Tom Dorsey en Gene Krupa. Drinklied! Wat de reden was voor het trio bestaande uit altsaxofonist Miguel Martinez, basgitarist Mark Haanstra en Drummer John Engels om voor deze naam te kiezen is vooralsnog onduidelijk. Het trio produceerde een lovend ontvangen cd in 2010 en heeft inmiddels al een tweede cd uitgebracht, “No black tie”,die live is opgenomen in Kuala Lumpur tijdens een tournee in Azië in de herfst van 2012. Aanvankelijk richtte het trio zich op standards die nooit tot het standaardrepertoire zijn gaan behoren maar dat wel verdienen. Mogelijk is het nummer “Little girl, I miss you” van Bunky Green zo’n versmade parel uit de jazzmuziek. Een iets minder versmade parel van het trio is het nummer “Almost blue” geschreven door Elvis Costello en indrukwekkend uitgevoerd door Chet Baker met onder andere de Nederlandse bassist Hein van der Geyn in zijn slipstream. Inmiddels is het roer om en speelt het trio eigen werk. Dat eigen werk is steevast een collectief stuk. Van een generatiekloof kan in dit trio geen sprake zijn, want nestor en “meester” John Engels op slagwerk is de 70 ruim gepasseerd terwijl Mark Haanstra wel de benjamin zal zijn als dertiger of prille veertiger. Het trio kan stevig swingen en het groepsproces levert enigszins kale, lege, maar intens geladen muziek op. Haanstra zal de vederlichte last op de “jonge” schouders voelen om bij gebrek aan een pianist of gitarist de harmonische nuances en akkoordprogressies te benadrukken. In die muzikale missie slaagt Haanstra wonderwel op zijn akoestische basgitaar. De muziek klinkt puur en direct en ingetogen maar laat de luisteraar niet onbewogen en ademt soms een serene rust. Het trio dat absoluut geen standaard trio is, heeft het spoor van de obscure standards inmiddels verlaten maar zal dat repertoire toch niet de rug hebben toegekeerd. We kijken uit naar een bijzonder concert van bijzondere muzikanten met een bijzonder repertoire.
Bezetting: Miguel Martinez altsax, Mark Haanstra akoestische basgitaar, John Engels drums.

 “De band spuit de verloren gewaande parels een heerlijke dosis vitaliteit in.”

Tim Sprangers, Volkskrant.

Het trio brengt onversneden jazz met frisse, nieuwe energie.”
Maartje Den Breejen, Parool.

Wat een waanzinnig bandje! Ik zeg het nog maar eens, voor de zekerheid.” 
Eddy Determeyer, Draai om je Oren.

 

www.barniclebilltrio.nl
www.facebook.com/barniclebilltrioFPK LOGO-ZWART-XS